Langsung ke konten utama

Wong Tua Bakal Nglakoni Apa Bae Nggo Anake

wilujeng ndalu..
aku pan cerita keh, rongokna ya! :P

             kiye kan lagi wayahe pada libur kuliah, apa maning telung wulan, dadi lumut mbuapa. wkwkwk.. biasane tah ya pada balik ngumah oh, ana sing kangen karo wong tuwane, karo pacare, acara reunian SD lah, SMP lah, lan sak piturute alias etc. trus, apa maning ya? hmm, biasane ari libur kaya kiye kadang dimanfaatna nggo wong sing nikahan, dadine tamu undangane sing teka rada akeh. tapi ari nggo bocah-bocah sintesa (sindikat tegal bersenjata, hwaha..) dudu ding! Satu Ikatan Mahasiswa Tegal Bersaudara, kuwe mesti lagi ngadakna acara sing arane SGTT (Sintesa Goes To Tegal), ana talkshow, try out, bedah kampus universitas sing ana neng Indonesia, ora kabeh sih, tapi seora-orane ana 9-10 PTN/PTS sing bersedia karo gelem kerja sama.. tentune "hari gini" lagi pada ngejar setoran alias briefing maring SMA-SMA neng tegal-slawi-brebes, pokoke sing perek dan bisa dijangkau lah ya. balik maning maring topik awal, ngendon telung wulan. ahhaaha..

             sing ora pada nduwe pegaweyan neng kosan, neng umah, ari ora melu bangsa acara kaya kiye, kayane tah madan rugi iz. mbuh tah mbuh jare sampeyan, rugi mbuh ora.
pertama, ari liburan, biasane ana wong sing tambah produktif, karo wong sing madan malesan. iya belih um?! di iyani bae, ben ayem. :P
intine ari liburan, bocah-bocah pada balik maring umah. tapi, ari aku ora jon.. aku neng kosan sampe maboks. wahaha. dadi kaya kiye critane, aku kan latian MB ya, selasa rebo kemis sabtu minggu jam10 sampe jam6. trus, berhubung aku kompas, dadi ora mungkin tak tinggal oh.. masa aku sing ngongkon teka latian, tapi akune ora teka, yaa ora lucu oh! ibune aku kadang telpon, 


trus takon :"koen sih kapan balike? wis libur durung?"
tak jawab :"uwis libur tah uwis Bu, balike ari MBne libur kayane. ora bs tak tinggal Bu,"
trus ibune aku malah ngomong :"oh, ari kaya kuwe, apa ibu bae ya sing dolan maring koen? ngenteni koen balik, koene sibuk nemen kayonge.."
aku :"ari Ibu, ayah, azki, senggang, mene yaa ora papa, aku malah seneng. tapi ari laka waktu kosong, ora usah, mbokan ibu repot neng umah.."
ibune aku njawab :"tak usahakna wis, kayonge tah ana libur rong dina sing ibu, ayah, azki ya bisa.. digawe bisa ya, brati dina selasa bengi sing tegal, dadine anjog mana rebo esuk, trus ngko nginep oh sewengi, balike maning dina kamis bengi.. dadine koen tetep bs latian"
aku :"oh, ya kena wis, bisa ari kaya kuwe." (girang)
ibu :"ngko ibu nggawa apa bae mana?koen pan digawakna apa?eben ngko ibu nggawa sisan oh, mumpung nganggo travel, ora repot."
aku njawab oh :"hmm, apa ya?! nggawa krupuk antor karo pilus ya kena, nggo ibu kose aku. karo sprei ari ana Bu.."
ibune aku :"ya wis, ngko ibu nggawakna. ana maning belih?"
aku :"Bu, azki neng kono ora?"
ibu :"pan apa sih?"
aku :"njaluk tulung maring azki, nggawakna kaset tip, tulisane MOCCA, ana neng meja belajar kamare aku, neng nduwur."
ibu :"iya, ngko azki tak kongkon nggoleti, ari ketemu tak gawa sisan. tapi ari ora ya, ora usah ya..?"
aku :"iya wis.."
ibu :"wis ya, tutup telpone, gampang ngko ibu telpon koen maning,"
aku :"iya, iya.."
ibu 'klik' (mateni telpon)

sambungane esih ana, tapi ngko disit ya..
ngantuk nemen keh aku,
hoaahm..
nuwun,

Komentar

Santika Sari mengatakan…
Idha, yang bener aja lu pake bahasa jawa. Aku yo ngerti cuma sithik-sithik. (hah, itu bahasa jawa bukan yang gue ketik?)

Hadooh, gue baca postingan lo yg ini, nanya2 sama ibu gue. Lama2 gue fasih berbahasa jawa juga nih kayak arief
IdhaUmamah mengatakan…
buat bhotikasari : wakakakkaakak.. bnr kok tulisannya.
tapi,lbh tepatnya dialek Tegal Bot yg gw pake,jadi bukan dialek semarang, jogja, atau pun solo.
tambah bingung kan lo?
gapapa, blajar dialek sama arief gretong kok ciin..
Anonim mengatakan…
salam nggo ibumu ya dha, salam saking mantan muride..T_T

ditunggu cerita lanjutane..
IdhaUmamah mengatakan…
mas M.R : hoo, oke oke. insya Allah tak sampekaken mas.. :))
sip sip, tunggu saya tidak sibuk, ngko tak lanjutna, hahaha..
:P

Postingan populer dari blog ini

DIJUAL SEPATU COLLETTE

Hai, kali ini saya mau jual sepatu nih: - Jenis: Sepatu Collette (*namanya tetap sepatu, karena bagian belakangnya tertutup—meskipun model bagian depannya slipper ) - Ukuran: 39 - Warna: abu-abu, merah muda - Harga: Rp160.000,- (harga asli Rp189.900,-) berikut penampakannya: Sepatu baru, belum pernah dipakai. Cocok banget buat temen-temen yang suka hangout, tapi tetep gaya. Nyaman, bahannya semi-beledu (*kata nonbakunya ‘beludru’). Kenapa mau dijual? Karena butuh tambahan uang untuk beli sepatu trekking, hahaha. Eh, tapi serius. Bakal seneng banget kalau ada yang berminat dan bantu saya menyelesaikan perkara jual-beli sepatu ini.  Info lebih lanjut, bisa hubungi saya via twitter/facebook: @idhaumamah  atau  Mursyidatul Umamah , terima kasih banyak :)

RENUNGAN

Monday May 04th 2009, 10:50 pm Suatu ketika, seorang bayi siap untuk dilahirkan ke dunia.. Menjelang diturunkan, dia bertanya kepada Tuhan, “para malaikat disini mengatakan bahwa, besok Engkau akan mengirimku ke dunia, tetapi bagaimana cara hamba hidup disana? Hamba begitu kecil dan lemah,” kata si bayi. Tuhan menjawab, “Aku telah memilih satu malaikat untukmu, ia akan menjaga dan mengasihimu,” “tapi, di surga, apa yang hamba lakukan hanyalah bernyanyi dan tertawa, ini cukup bagi hamba untuk bahagia,” demikian kata si bayi. Tuhan pun menjawab, “malaikatmu akan bernyanyi dan tersenyum untukmu setiap hari dan kamu akan merasakan kehangatan cintanya, dan membuatmu jadi lebih bahagia,” Si bayi pun kembali bertanya, “dan apa yang dapat hamba lakukan saat hamba ingin berbicara kepada-Mu Tuhan?” “malaikatmu akan mengajarkan bagaimana cara kamu berdoa.” Demikian Tuhan menjawab. Si bayi masih belum puas, ia pun bertanya lagi, “hamba mendengar, bahwa di bumi banyak orang jahat, lalu siapa yan

Sedikit Tentang Nulis

Beberapa hari lalu, gw sempat mencoba memulai untuk menulis cerpen. Meskipun tema yang ditawarkan masih seputar cinta-patah hati, tetep aja, buat gw nulis cerpen itu butuh ide yang kaya, juga referensi yang cukup. Mungkin gini, nulis itu gampang, nulis apapun. Nulis cerpen juga bisa kok ngasal. Nah, kalo yang ngasal-ngasal mah gw bisa. Huahahaha. Yang butuh perjuangan itu nulis yang idealis, kaya ide, alurnya logis, dan enak dibaca. Walaupun gw udah kenyang teori-teori sastra, dalam hal ini nulis nggak banyak butuh teori. Ibaratnya, teori itu hanya menyumbang 5%. Justru 95% sisanya adalah kreativitas penulis dalam mengontrol dan mengolah, juga memilih kata yang tersedia di dalam otak kita. (*yang setuju, RT yaaa!) Huahahahaha.. Nggak semua penulis (‘orang yang menulis’) bisa langsung tarakdungces lancar bikin kalimat pertama di awal. Ada juga yang memang butuh mood bagus biar idenya mulus. Ada juga yang harus diputusin kekasihnya dulu, baru bisa ngalir nulisnya. Ehm, tapi gw buk