Langsung ke konten utama

The Second Day

Tuesday October 28th 2008, 10:13 pm


Dina keloro kuliah,


             Nyong ora nggawa laptop, soale balik kuliah ana kumpul maning karo senior. Biasa, kaya kuwe lah. . . sesi telu, asline ana kuliah kemahiran bahasa arab 1, tapi jebule dosene ora mangkat soale ana sing ninggal, innalillahi. . . mbuh kwe nyong ora patia ngarti sapane dosen sing ninggal. Pertamane tah maring perpus disit, critane ya apen-apen nyilih buku, soale nyong sadar saiki sejen karo mbiyen pas SMA. Apa maning jurusan sastra indonesia, paling ora ya kudu sering-sering maca buku sing rada mikir setitiklah, aja mung mbaca-mbaca majalah tok, sing isine fashion, model-model klambi sing lagi ‘in’ trus sing regane selangiiiiit. Ora papa sih mbaca kaya kuwe, tapi ya sewulan pisan lah, nggo ngarti-ngarti tok. Arane urip neng Jakarta, sing jarene ‘ibukota negara, pusat ilmu budaya bangsa’ jare lagu tah kaya kuwe, mbuh kuwe sing asline kayong apa, nyong ya durung patia ngarti nemen, soale tembe sewulan neng Depok. Okeh?! Okeh wis.


             Nyong pan mule crita kyeh, pas kuliah Pengantar Linguistik Umum, sing ngajar arane Pak Untung Yuwono, enaklah wonge, esih enom, saumuran bapane nyonglah, ndean tah 40an umure. Soale esih enerjik, ceileee, panganan apa maning kwe? Nah, nyong neng kono berusaha aktif takon, njawab, ngetokna uneg-uneg sing asline pengin tak omongna, alhamdulillah Pak Untung menghargai apa yang saya utarakan. Pas sesi loro, kan kuliah Pengantar Kesusastraan, sing ngajar arane Pak Ibnu Wahyudi. Pertamane tah beliau ngomong kaya kiye “kalian ingin tau nama saya kan? Oke, kalian maunya saya tulis nama saya memakai bahasa apa dan huruf apa?” nyong nyelemong oya, “Kanji Pak!”, eeee, jebule bener-bener ditulis nganggo tulisan Kanji, Subhanallah ah. . bar kuwe, beliau takon maning, “bahasa apa lagi?” nyong tambah penasaran oya, akhire nyelemong maning “Bahasa Arab Pak!”, eeee, memang bener-bener nganggo bahasa Arab. Buseeet ah, kerenlah pokoke! Oia, klalen, hehe. . . arane Pak Ibnu wahyudi. Dosene lucu, kocak, humoris, gokil nemen, narsis, kaya wong enom ngononglah, padahal ya ndean umure wis 50an, tapi nyong ngalem maring Pak Ibnu. Trus, wis kaya kuwe, beliau ora gelem diundang nganggo ‘Pak’, njaluke diundange ‘Mas’, jare tah eben katone enom terus. Kaya kuwe, bagus-bagus. . .


             Lanjut yuhhh,bar kuwe kumpul karo senior, nyong nganggo kesempatan sing ana nggo njaluk tandatangan, ya olih-olih telu mbuh papat mbuapa. Lumayanan lah daripada ora sama sekali. Oiya, nyong sempet njaluk tandatangan maring sing arane Kak Prima, beliau adalah ketua IKSI(Ikatan Keluarga Sastra Indonesia) angkatan 2006. Lagi nyong takon seneng musik apa, kae tah njawabe pop, trus aku mikir, daning pada karo liyane yah, kan akeh-akehe pop. Eee, jebule ngomong maning, ‘keroncong juga suka’. Akhire nyong takon oh, “Kak Prima dari SMA mana emang?” “Saya dari Kebumen,”. Ooooo, pantesan senenge musik keroncong. Soale ari wong-wong jakarta asli, paling senenge musik Pop, R n B, Klasik, Jazz, standar nemen loh, jarang bae ana bocah enom sing seneng lagu-lagu keroncong neng jaman saiki, iya belih??? Brarti, ora salah pilih ketua IKSI, soale kudu duwe keunikan dewek sing rada sejen karo wong liya-liyane. Kak Prima ya takon nyong, “Kamu idha yang dari Tegal ya?” “iya Kak,hehe, deket tuh ama Kebumen, tetanggaan,” jebule Kak Prima kemutan maring nyong lagi pas kenalan, hehe, rada Ge-Er satitiklah ora papa.


             Bar kuwe nyong balik karo sing arane Aruna(aran samaran) nganggo bikun, pas mlaku nyebrang, bocah kuwe mlakune lendeekkkk nemen, akhire nyong ndisiti, daripada mlakune kaya putri Solo, soale nyong pribadi, tipe wong sing ora seneng 5L, inggih punika ‘lelet’, ‘lemot’, ‘lebai’, ‘lola’, ‘lendekkk’, nyong wis anjog ngarep gang matrial, menungsa kuwe mbuh neng endi, ora katon. Akhire tak tinggal, padahal nyong wis tau ngomong, ari nyong senenge ‘cepet’ alias ora mbuang-mbuang waktu nggo mlaku tok. Jujur, secara nyong lemu, rada pendek, nah bocah kae, duwur, lemune pada bae nyong, dongene kan sikile dawa, dadine mlakune cepet. Eeee, jebule kaya kuwe. Tapi, nggo nyong ora masalah, sing menting kae ora nggawe masalah karo nyong, trus nyong ora ngrasa di rugikna, ora papa. Tapi, yaaa aja tambah lendek mlakune. Okeh?!


Mangan Ganyong nganggo sumpit, nyong pan pamit disit. . . ^_^

Komentar

Postingan populer dari blog ini

DIJUAL SEPATU COLLETTE

Hai, kali ini saya mau jual sepatu nih: - Jenis: Sepatu Collette (*namanya tetap sepatu, karena bagian belakangnya tertutup—meskipun model bagian depannya slipper ) - Ukuran: 39 - Warna: abu-abu, merah muda - Harga: Rp160.000,- (harga asli Rp189.900,-) berikut penampakannya: Sepatu baru, belum pernah dipakai. Cocok banget buat temen-temen yang suka hangout, tapi tetep gaya. Nyaman, bahannya semi-beledu (*kata nonbakunya ‘beludru’). Kenapa mau dijual? Karena butuh tambahan uang untuk beli sepatu trekking, hahaha. Eh, tapi serius. Bakal seneng banget kalau ada yang berminat dan bantu saya menyelesaikan perkara jual-beli sepatu ini.  Info lebih lanjut, bisa hubungi saya via twitter/facebook: @idhaumamah  atau  Mursyidatul Umamah , terima kasih banyak :)

RENUNGAN

Monday May 04th 2009, 10:50 pm Suatu ketika, seorang bayi siap untuk dilahirkan ke dunia.. Menjelang diturunkan, dia bertanya kepada Tuhan, “para malaikat disini mengatakan bahwa, besok Engkau akan mengirimku ke dunia, tetapi bagaimana cara hamba hidup disana? Hamba begitu kecil dan lemah,” kata si bayi. Tuhan menjawab, “Aku telah memilih satu malaikat untukmu, ia akan menjaga dan mengasihimu,” “tapi, di surga, apa yang hamba lakukan hanyalah bernyanyi dan tertawa, ini cukup bagi hamba untuk bahagia,” demikian kata si bayi. Tuhan pun menjawab, “malaikatmu akan bernyanyi dan tersenyum untukmu setiap hari dan kamu akan merasakan kehangatan cintanya, dan membuatmu jadi lebih bahagia,” Si bayi pun kembali bertanya, “dan apa yang dapat hamba lakukan saat hamba ingin berbicara kepada-Mu Tuhan?” “malaikatmu akan mengajarkan bagaimana cara kamu berdoa.” Demikian Tuhan menjawab. Si bayi masih belum puas, ia pun bertanya lagi, “hamba mendengar, bahwa di bumi banyak orang jahat, lalu siapa yan

Merdeka di Gunung (Anak) Krakatau

Dirgahayu RI ke-68! Bagi saya, 17 Agustus tahun ini terasa berbeda. Akhir pekan 16—18 Agustus pun terasa panjang, biasanya kan nggak terasa, tiba-tiba udah Senin lagi. Rasanya tak berlebihan bila saya menyebut mereka keluarga baru. Entah ini keluarga baru saya yang ke berapa. Pastinya, saya nyaman bersama dan berada di dekat mereka. 25 orang pemberani yang punya nyali luar biasa; dengan karakter yang unik; juga tingkah laku yang cukup gila. Hahaha. Kami berhasil menaklukkan Gunung (Anak) Krakatau. Ya, bagi saya semuanya berhasil—meskipun ada beberapa yang lebih super lagi melanjutkan perjalanan sampai puncak. Kadar ‘berhasil’ setiap orang memang berbeda. Bagaimanapun itu, harus tetap mengucap Hamdalah. Sekadar pengetahuan, Gunung Krakatau meletus pada tahun 1883. Kemudian, tahun 1927 lahirlah Anak Krakatau. Medan Gunung Anak Krakatau ini tidak terlalu sulit. Beberapa meter pertama kita akan menemui pohon-pohon kecil di kanan kiri jalur. Sisanya pasir putih dan bebatuan. M